dank je dat je zo betoverend bent.
 
Dat je het me zo moeilijk maakt 
om van al je gezichten 
het mooiste te kiezen.

De stilte van de wind die is gaan liggen, 
de stilte van de Amsterdamse nacht
als ik zo langs een gracht fiets.

De stilte van de fluisterende gedachten, 
de rustgevende, 
de oorverdovende stilte.

De stilte die ongemakkelijk maakt,
de intieme, 
de stilte van in elkaar opgaan.

De stilte van de buurman die stopt met boren
op zaterdag ochtend,
de stilte van de telefoon die maar niet gaat.

De stilte van verlichting, transcendentie,
de stilte voor de storm,
met smart verwacht.

Liefs,
Sofia