dank je dat je dood slaat.
Maar ook indruk maakt,
warmte toelaat.
Dat je verleidt, afleidt,
dat je onwennig maakt.
Dat je van huid
de meest ondoordringbare barrière smeedt,
dat je geheimen bloot geeft,
dat je bevrijdt.
Liefs,
Sofia
dank je dat je zo prikkelbaar bent
zo licht ontvlambaar.
Dat je niet meer nodig hebt
dan een nuance
een blik
of een paar woorden tussen komma’s
om eindeloos beelden af te vuren.
Dat ik nergens liever ben
dan hier en nu
waar ik me
in je verslavende creaties
kan verliezen.
Liefs,
Sofia
bedankt dat jullie Liefde prediken.
En dat jullie zo
heerlijk koppig naïef en
hartverwarmend wereldvreemd zijn.
Liefs,
Sofia
dank je dat je zo indringend bent,
ongrijpbaar en verslavend.
Dat je verblindt,
speels weerkaatst,
vroeg wakker maakt
op zondag ochtend.
Dat je nooit dezelfde kleur draagt.
Dat je meubels soms knus geel kleurt
en water af en toe
onheilspellend grijs.
Gezichten soms opwindend rood
en nachten vaak
het blauw van mysterie.
Liefs,
Sofia
bedankt dat jullie zo intrigerend zijn.
Dat jullie diepe gronden
zo mooi afgeschermd
en vol mysterie liggen
onder een oppervlak van spiegels
voor de wereld.
Dat jullie haast
een scheidingslijn vormen
sereen en vredig
tussen wat zichtbaar is
en wat nog ontdekt moet worden.
Liefs,
Sofia
dank je voor al je super powers. Luid geschreeuwd of zacht gefluisterd, op een wit vel papier of in het hoofd, je creëert, je schept, je brengt tot leven. Niet alleen verhalen, maar de wereld zelf. Je geeft bestaansrecht aan gevoelens en gedachten -als ik er woorden aan geef dan pas bestaan ze echt- maar gaat er vervolgens tussen zitten, tussen hen en wat Ik ben. Je geeft me kwasten en penselen, vaak een schild, soms zelfs een zwaard en roept me dan om met je mee te spelen ten tonele! jij, ik gedachten en gevoelens op de planken. Gegarandeerd vermaak. Liefs, Sofia
bedankt dat jullie zo rommelig zijn. En dat dit precies is wat jullie definieert. En prachtig maakt. Bedankt dat jullie rare sprongen springen, dat ik elke ochtend weer voor een verrassing sta. Nee, ik kan mijn vingers er niet doorheen halen. Ik heb geen grip op elk haar. Niets is voorspelbaar, niets recht toe recht aan. Maar alle keren dat ik jullie glad gestreken heb, verlangde ik weer terug naar jullie charme. Naar jullie reuring, naar jullie rommelig bestaan. Ik beloof die schoonheid nooit meer in twijfel te trekken. Liefs, Sofia
Liefs, Sofia 