Zoeken

Liefs, Sofia

over de zaligheid van het alledaagse

Amsterdam

Lieve treinen,

bedankt dat jullie zo een fijne plek zijn voor de ziel.

Altijd in de spanning tussen
afscheid en anticipatie.
De spanning tussen
loslaten en dichterbij komen.
Die niet opgelost wordt, nooit.
Die niet bedoeld is
om opgelost te worden
maar de reis zinvol maakt.
De reis die nieuw en vertrouwd
samen brengt, vermengt.
De reis die verrijkt.
De reis die mijn longen vult.
De reis die nieuwe ogen geeft.

Liefs,
Sofia

Lief Vondelpark,

dank je dat je zo van mij voelt.

Dat ik gestolen momenten
met jou mag delen.
Dat je me steeds
betoverd laat vertrekken.
Dat je me zo dicht bij huis
laat voelen,
maar mijn gedachten
ook zo ver brengt.
Dat je het thuis bent
van mijn favoriete bomen en kleuren,
licht, dromen en middagen.
En dat je oude mannetjes
fluisterend laat zingen
op je bankjes.

Liefs,
Sofia

Lieve hoge hakken,

bedankt dat jullie
mijn favoriete metafoor voor vrouwelijkheid zijn.

Dat jullie mij
niet op mijn tenen laten lopen
maar mijn groeidrang graag dragen.
Zelfverzekerd en gedurfd
en van zich laten horen
Iets boven het veilige
Iets boven jezelf uitstijgen,
verder reiken.
En dat er iemand naast je staat
die dan nog groot blijft
net iets groter.
Die je groei aankan
sterker nog, die dat verwelkomt.
Omdat hij dan ook
rechtop kan blijven staan.

Liefs,
Sofia

Lieve dankbriefjes,

bedankt dat jullie zo irritant zijn.

Lekker, overal iets positiefs van maken.
Ik zal jullie iets vertellen.
Soms ben ik helemaal niet zo positief.
En al helemaal niet dankbaar.
Soms is het allemaal gewoon even stom.
En ik weet dat dat niet constructief is.
En toch vind ik dat, soms, OK?!

Dit is dan bij deze ook een Zeikbriefje.
Niet omdat ik nou zo boos ben.
Maar omdat ik er gewoon zin in heb.
Om gewoon te balen dat ik niet krijg wat ik wil.
En om daar gewoon even kinderachtig over te doen.
Dus.

Liefs,
Ja, Ik

Lieve verrassingen,

bedankt dat jullie
helemaal niet zo verrassend zijn.

Het wordt inderdaad tijd
om naar die schreeuwende
toekomst-voorspellende
stemmetjes in mijn hoofd
te luisteren
(om maar geen dure woorden te gebruiken
als intuïtie en gezond verstand)

Of gewoon tijd
to f*cking grow up.

Liefs,
Sofia

Zoete erfenis

In alles dus
ligt het geluk
denk ik
niet in de perfectie
maar in het koesteren
het uitbouwen
het cultiveren
en het spelen
met de spanning
tussen Tegenstrijdigheden.

Site gebouwd met WordPress.com.

Omhoog ↑